Ons bereikte het droeve bericht dat op zaterdag 18 april dr. Egbert Rooze overleden is. Van 1986 tot 2008 was Egbert verbonden als predikant aan onze gemeente, de Brabantse Olijfberg. In zijn tijd heeft het gemeenteleven een hoge vlucht genomen. Veel Assyrische christenen en Pakistaanse en Afrikaanse vluchtelingen kwamen via het PSC in onze kerk terecht en vonden daar een gastvrij onthaal. Ds. Rooze wist velen aan zich te binden. Ook in zijn maatschappelijk élan wist hij velen te motiveren tot een bewust en kritisch betrokken sociale bewogenheid. Bekendheid kreeg hij met het kerkasiel, toen mensen zonder papieren veertiendagen in de kerk bivakkeerden. Dat er aan zijn dienstverband een abrupt einde kwam is door velen betreurd. Wij schrijven een week na Pasen. De spiraal van leven en dood is doorbroken door de Opgestane. In het licht van Pasen klinkt de roep: vrede met u. Dat het werk van onze handen in de wederopstanding aller dingen door Christus wordt meegenomen, mag ons troosten. Onze oprechte deelneming gaat uit naar zijn vrouw Tetty, het gezin Rooze en verdere familie.
De uitvaartdienst in beperkte kring vond plaats op vrijdag 24 april, 10u30. De viering kon via live-stream gevolgd worden.
Onderstaand een fragment uit de gezamenlijke Paasviering van de Antwerpse protestantse kerken. De klokken luiden, de Paaskaars wordt aangestoken en de kerk binnengebracht.
Ik was het
bijna vergeten, dat het vastentijd is. Het lijkt wel alsof al die mooie
voornemens van ons wat onnozele spelletjes zijn: geen vlees, geen alcohol of
zonder plasticverpakking…zelfs het voornemen om eens een stevig boek ter hand
te nemen, waar slaat het op? De heftigheid van de maatregelen die ons allen
treffen hebben al die mooie ideeën een beetje overvleugeld, lijkt het wel. Maar
ook, juist de restricties, die ons allen gelden, maken dat er ook zomaar
spontaal een verbondenheid tussen mensen ontstaat. We beseffen opeens dat we
samen-leven. Buren halen boodschappen voor ouderen aan de overkant. Het laten
bezorgen van een pizza wordt haast een daad
van hulpvaardigheid: die mensen moeten ook hun zaak verder zetten. We groeten
elkaar op straat opeens met een zekere eerbied, op afstand, maar je ziet
elkaar. Opeens beseffen we hoe ongelofelijk verwend we waren, met een huisarts
om de hoek, een ziekenhuis. En ook, je moet er niet aan denken als nu de stroom
zou uitvallen. Toen we hoorden over de
ebola uitbraak in Afrika hebben we ons dat niet gerealiseerd, dat toen, voor
die mensen, dergelijke voorzieningen als die wij hebben lang niet allemaal voor
handen waren. Veel om over na te denken.
Alsof we
gewone dingen nu pas op waarde schatten: dat je elkaar ziet en spreekt. En nu
het Pasen wordt overvalt mij het gevoel dat wij dat paasgebeuren misschien ook
weleens wat te makkelijk hebben laten passeren…..maak het allemaal niet te
heftig: dat Jezus sterft is natuurlijk zeer aangrijpend, maar als Hij dan drie
dagen later opstaat uit de dood, dan hebben we het ook wel weer gehad; dan
zetten we ook snel een vrolijk muziekje op en genieten van het mooie weer en de
aanstormende lente. Al die zware thema’s…
In het evangelie was Pasen altijd al een ijkmoment: niet zomaar wat tragische voorvallen, maar een herijking van waarden, en wat voor een mens echt fundamenteel is om te weten. Ja, het gaat over heftige dingen, over doodgaan en dat dat zomaar kan. Maar ook een ijkmoment van wat je aan God hebt. Dat zelfs als je ‘mijn God’ roept in verlatenheid, dat niet betekent dat God je niet ziet…. Maar opstanding is danook iets anders dan dat wij virusvrij getest worden en weer verder kunnen leven, gewoon weer verder, op de oude voet verder…, als was er niks gebeurd. Wij denken nu dat we na de coronacrisis misschien toch een beetje anders met het leven om zullen gaan…we moeten het nog zien. Maar Pasen was vanouds al lang voor wij het beseften zo’n moment van no return: je hebt er echt wat aan. Weten dat dit sterfelijke bestaan, our frailty flesh, voor God reusachtig belangrijk is en dat God ons er doorheen haalt, niet met vrome woorden, maar door zelf daar dwarsdoorheen de weg open te leggen naar een bestaan, niet virus vrij, maar wel de diepste angst voorbij. Dat was Pasen vanouds, en dat vieren wij, komende week , hoe dan ook, weer.
Lord of all life and power,
who through
the mighty resurrection of your Son
overcame
the old order of sin and death
to make all
things new in him:
grant that
we, being dead to sin
and alive
to you in Jesus Christ,
may reign
with him in glory;
to whom
with you and the Holy Spirit
be praise
and honour, glory and might,
now and in
all eternity. All: Amen.
(morgengebed van paasmorgen, book of common worship)
In de 40-dagentijd begint de magnolia altijd te bloeien en even later is het hele pleintje voor het kerkelijk centrum een bloesemparadijs. Dan weet je – als trouwe kerkganger – dat niet alleen de lente is aangebroken, maar dat ook Pasen voor de deur staat. Dit jaar is dat niet anders, en toch is alles anders, tenminste wat de kerkelijke vieringen betreft. [lees verder onder de foto]
Foto, gemaakt door Sander van Langevelde (15 maart 2020)
Het corona-virus heeft daar een stokje voor gestoken. Maar de gang van het leven zelf, de zich vernieuwende natuur, kan zij niet tegenhouden. Die gaat door, die zet zich door. Het leven is meer dan een virus. Mede namens de kerkeraad wil ik u deze zondag dan ook een hartelijk groet overbrengen van God (Vader, Zoon en Heilige Geest), bij wie de bron des levens is, en die een vrede schenkt die alle verstand te boven gaat. Moge zijn genade u ook vandaag en de komende week weer dragen… [ds. Dick Wursten]
Zowel de Pakistaanse gemeenschap als de Arabische kerk hebben op die dag een eigen viering, ieder vanuit hun eigen traditie.
16.00 uur: Voor de Pakistaanse gemeenschap is dat een lange dienst, waarbij elk kruiswoord door iemand wordt becommentarieerd. Deze dienst begint om 16.00 uur en kan wel tot na 18.00 uur duren. Om 19.00 uur begint de Arabische dienst.
Tussen de ene en de andere dienst in is er een Nederlandstalig meditatief moment, gelegenheid biedend aan ieder om het slot van de een en de kop van de andere dienst mee te maken. Tussendoor houden wij in het Nederlands n.a.v. schilderijen over momenten op de kruisweg van Jezus een meditatief.
Paasfeest, zondag 21 april
Om 10.00 breken we brood en daarmee ook ‘de Vasten’ (dé-jeûner) in een korte avondmaalsviering, in de kring, voor in de kerk. Om 10.30 uur begint dan de eigenlijke Paasdienst, in de tuin uiteraard, buiten in de hof. Van verschillende kanten worden Paasliederen gezongen, de Paaskaars wordt aangestoken en we gaan , in een rij(dans?), voor een vrolijke dienst de kerk in.
kerkdienst 23 oktober 2016: koor uit Hamburg op bezoek (tijdens de restauratie van de zijgevel en vensters, vandaar dat er maar een ‘halve kerk’ is. Het koor plus orkest musiceert op de ‘plancher’)
